حضرت حافظ می فرماید
تنت به ناز طبیبان نیازمند مباد
وجود نازکت ازرده گزند مباد
سلامت همه افاق در سلامت توست
به هیچ ارزه شخص تو دردمند مباد
جمال صورت معنا ز امن صحت توست
که ظاهرت دوژمو که باتنت نژند مباد
در این چمن چو دراید خزان به یغمای
رهش به سرو سهی قامت بلند مباد
در ان بساط که حسن تو جلوه اغازم
مجال طعمنه بد بین بد پسند مباد
هر انکه روی چو ماهات به چشم بد بیند
بر اتش تو به جز جان او سپند
شفاز گفته شکر فشان حافظ جوی
به حاجتت به علاج گلاب قند مباد